Hanna van Doormun

 

 

 

Hanna van Doornum is in 2004 afgestudeerd aan de kunstacademie in Kampen met tekeningen en schilderijen. Sindsdien is ze werkzaam als zelfstandig beeldende kunstenaar en exposeert ze regelmatig. Ze woont en werkt in Utrecht.

 

Hanna probeert in haar werk het schone van zowel het figuratieve als het abstracte vast te leggen. Haar werken zijn zodoende een mengelmoes van deze twee stijlen.

Binnen een schilderij is ze graag met lijnen bezig op zoek naar de verhouding tussen vlak en lijn en ruimte. Van lijnen maakt ze een soort tekening met verf die op of onder het schilderij ontstaat of de verschillende onderdelen met elkaar verbindt.

 

Momenteel is ze bezig met een serie over Bijbelse dieren. De namen ontleent ze uit de bijbel, het uiterlijk verzint ze zelf, zoals zij denkt dat het was. Uit deze serie zijn twee werken te zien op deze expositie.

 

Voor meer informatie over Hanna’s werk, kijk op: www.hannavandoornum.nl

Jan Pieter Gootjes

Jan Pieter Gootjes                                                                                     www.janpietergootjes.nl

Jakobsladder

Jakob droomt in Betel met zijn hoofd op een steen. Hij ziet de hemel opengaan. Engelen lopen vanuit de hemel via een ladder naar beneden en klimmen vanaf de aarde weer omhoog. Jakob ontdekt dat er altijd al engelen om hem heen waren. En nu ook zijn. Deze engelen gaan met hem mee op zijn reis. Het grootste wonder is dat vervolgens God zelf afdaalt, naast Jakob gaat staan en hem Zijn belofte geeft. Om stil van te worden.
De ladder staat op de steen. De steen waarop Jakob om te slapen zijn hoofd legt. De steen van overgave.

Maar Jakobsladders zijn voor Gootjes veel meer dan het verhaal uit genesis 28. “het gaat niet alleen om de verbinding tussen God en mensen. Voor mij leggen Jacobsladders verbindingen tussen de generaties voor mij, met mijn ouders en grootouders. Als je goed kijkt bestaan de ladders die ik maak uit een soort figuurtjes, poppetjes, die op elkaars schouders staan. Het zijn generaties, ze komen in verbinding met elkaar verder en uiteindelijk zijn ze diep verbonden met het ontstaan van het leven.

Ook kun je ernaar kijken als vele kruisen die op en naast elkaar staan.

Jan Pieter zag de ladder bijna letterlijk als beeld ontstaan aan het sterfbed van zijn moeder. De behoefte om daarna deze ladder te verbeelden in allerlei materialen en verschillende vormen bleek erg groot.

Elk jaar schildert Jan Pieter een collectie aquarellen. Thema’s die afgelopen jaren langskwamen zijn Psalm 8 ( aanschouw ik de hemel, het werk van Uw handen, wat is de mens...)  Psalm 121 ( De schaduw aan mijn rechterhand), De Drie Gratien, Psalm 25 (De weg is wijzer....) Jakobsladder.

Het thema  Jakobsladder houd me nog steeds bezig. Inmiddels is het een project geworden waarin het thema in veel variaties is uitgewerkt. Van sieraden tot grote ruimtelijke beelden in cortenstaal,  RVS, eikenhout en verchroomd staal.

Motivatie en inspiratie

Het is mijn innerlijke drang om te schilderen en ruimtelijk werk te maken.Vanuit mijn gevoel en emotie zijn er thema’s die me bezig houden en waar ik vorm aan wil geven. Het is een soort moeten. Daarnaast ervaar ik het als een geschenk, als een gave om vorm te geven aan de beelden van mijn ziel. Inspiratie haal ik uit ontmoetingen. Ontmoetingen in de natuur. Ontmoetingen met mijn medemens. Gebeurtenissen en beelden uit de bijbel.

Irene van den Bos

 

Irene van den Bos over haar werk: Tijdelijkheid en kwetsbaarheid zijn hoofdthema’s in mijn werk. Ik kies mijn medium en onderwerpen intuïtief. Als bronmateriaal gebruik ik beelden van mensen. Ik ben vooral geïnteresseerd in hun lichamelijkheid en hoe ze hun kleding dragen, vaak is de kleding zelfs belangrijker. Daarnaast probeer ik mij in te leven in hun persoonlijkheid en psyche.

Ondanks dat ik schilder en teken wat ik zie, is er een hoge mate van abstractie. Het oorspronkelijke beeld maak ik eigen door een proces van vervorming en vervaging. De beelden hebben daardoor een zachtheid en worden steeds ongrijpbaarder.

In de serie ‘Koppen’ probeer ik het innerlijk en de breekbaarheid van mensen te laten zien, maar ook de geheimzinnigheid en ongrijpbaarheid waarmee een mens omgeven kan zijn. Parallel aan de ‘Koppen’ is het werk dat ontstaat door te kijken naar de stille soberheid van onze 17^e-eeuwse meesters. De ingetogenheid en de raadselachtige aanwezigheid in die afbeeldingen fascineren me. Details als een kraag, een manchet, een paar schoenen, worden als het ware een 'portret' van de drager.

Voor meer informatie over Irene ’s kunstwerken: www.studioirene.nl

Marijke Snoek

Emoties van de mens uit het bijbelse passie- en paasverhaal worden door Marijke op het doek zichtbaar gemaakt.

 

Ogen worden wel de ziel van de mens genoemd. Mensen ontmoeten elkaar van ziel tot ziel via het oog. De ogen hebben naast de functie van het zien, de functie van het laten zien van onze emoties. Een emotie is een sterke, kortstondige gemoedsbeweging. Er zijn zes emoties, die elk een onderscheiden, universele gelaatsexpressie hebben: verdriet, woede, verrassing, vrees, afschuw en blijdschap. Een emotie overkomt een mens, we kiezen er niet voor.

 

Marijke Snoek heeft de intentie dat de ogen uit haar werk gaan communiceren met de kijker. Als de kijker het aandurft om de confrontatie met de beelden werkelijk aan te gaan op een diep niveau dat verbonden is met de innerlijke zelf, kan dat leiden tot een bewustwording of een ommekeer. Dan kan kijken zien worden, zien tot op de bodem van het innerlijk van de mens.

 

"In mijn werk hebben kleuren altijd een symbolische betekenis. Als je dit soort betekenissen ontdekt, gaat er een wereld voor je open. Dan gaat een kunstwerk nóg meer leven." Ten tweede ziet Marijke een soort 'onwil' of zelfs angst binnen kerken om zich in beeldende kunst te verdiepen. "Het lijkt wel of christenen kunst bewust ontwijken. Waarschijnlijk uit angst om een verkeerd beeld te scheppen." De kunstenares begrijpt deze kramp rondom kunst niet. "Een gedicht voordragen is geen probleem, maar een interpretatie van Gods Woord in beelden is 'not done'. Dat snap ik niet. Ik vind het zo jammer dat deze houding mensen ervan weerhoudt om kunst te onderzoeken. Ze missen hierdoor de diepte die een kunstwerk kan brengen." - Marijke van Santen-Snoek

Geert Koning

Geert de Koning (1961) vindt zijn werk voor zich zelf sprekend. De kijker bepaalt wat hij ziet. Verhalen beeldt hij niet uit. De Koning volgde na de middelbare school de Christelijke Academie voor Beeldende Kunsten in Kampen. Hij studeerde grafiek bij o.a. Ko Oosterkerk. Sinds 1986 (het jaar waarin hij afstudeerde) werkt hij in een eigen atelier. Hij houdt zich voornamelijk bezig met het maken van monotypes en etsen. Inspiratie hiervoor vindt hij o.m. in de natuur, antieke architectuur en muziek.

Lotte Kloppenburg

 

Lotte geeft in haar beeldend vorm aan de route van een vogel in zijn kooi.

Ze heeft door nauwkeurig waar te nemen onderzocht hoe een vogel in zijn kooi beweegt. Je ziet vier verschillende waarnemingen weer gegeven in schilderijen.

De cijfers op het werk geven steeds een vast punt aan in de kooi. Het voerbakje, waterbakje, nest, de stok enz.

De beweging van de vogel steeds waargenomen binnen een vastgestelde tijd zie je op het schilderij weergegeven met een zwarte lijn.

Lotte heeft de ruimte van de kooi symbolisch weer gegeven door een stuk doorzichtig perspex op het doek te monteren. De grote ruimte van het hele doek staat voor de open ruimte waar de kooi in staat.

Haar werk gaat over bewegen tussen vaste punten in een duidelijk kader.

Geeft de kooi bescherming of geeft de kooi opsluiting?

Hoe kijken wij naar een kooi?

Adri Geelhoed

 

 

 

 

Adri Geelhoed over zijn eigen werk:

 

Jarenlang is het Zeeuwse landschap mijn voornaamste inspiratiebron geweest. Ik geef het landschap enerzijds weer zoals ik het zie: kleurig, strak geordend in lijnen en vlakken en vaak in panoramische vorm. Tegelijk schilder ik het landschap zoals ik het wil zien: in eenvoud en evenwicht met verwaarlozing van details. ‘Na de oogst’ en ‘Bij het Zwake’ zijn hier voorbeelden van.

Op zeker moment bracht ik het landschap tot zijn essentie terug, zoals onder andere te zien is in ‘Vlasblauw’. Hier zijn de monochrome kleurvlakken zelfstandig geworden; ze zweven los van elkaar voor een achtergrond.

Om tot een groter geheel te komen hanteer ik naast kwasten en penselen bij voorkeur het paletmes. De vlakken zijn daardoor gelaagd en interessanter om te zien. Het gaat per slot van rekening niet om het landschap maar om de kunst.

 

In een eerdere periode hield ik mij bezig met het ‘verdwenen landschap’, met andere woorden het landschap van mijn jeugd. Deze schilderijen zijn vooral in zwart-wit, dus grafisch van karakter. ‘Eeuwige jachtvelden’ maakten in het tijdperk van de vooruitgang plaats voor industrie. Ook ‘Vaderland’, geschilderd op een deur is een verwijzing naar verleden tijd. Een ode aan mijn vader die als boer zijn hele leven werkte met paarden. Het hemelsblauwe vlak met een opening erin verwijst naar een ‘beter vaderland’. Eén van de weinige, of misschien het enige, ‘religieuze’ werk dat ik gemaakt heb.

Ludie Gootjes-Klamer

                                                              ludiegootjesklamer.blogspot.nl

 

 

Dit werk "in handen van mensen"  van Ludie Gootjes-Klamer hangt op de GH in Zwolle.

 

 

 

 

geboorte

 

kwetsbaar mens

kijk

de navelstreng

 

 

geboorte

 

Gods leven

valt

in handen van mensen

 

 

 

Dat God zijn zoon opnieuw tot leven wekt via de schoot van het mensenkind Maria vind ik zo liefdevol.

God, de almachtige schepper van hemel en aarde.

God die Vader, Zoon en Geest is.

God die de mens geschapen heeft.

Hoe kan het dat Hij zoveel vertrouwen heeft in Maria, in de vrouw ? De vrouw die na haar val het Paradijs moest verlaten. Die Hij kleedde. De vrouw krijgt nu het vertrouwen om Zijn zoon te dragen onder haar hart. Hem te baren, te voeden, te verzorgen, lief te hebben en op te voeden. Voor mij zet God de Vader de vrouw hiermee op een heel eervolle positie.

Ik leer van Maria om vreugde en verdriet intens te ervaren in mijn leven. Ik leer van haar verbondenheid te zoeken met andere vrouwen. En in verdriet troost te zoeken bij anderen. Zoals het kruiswoord van Jezus tegen Maria en Johannes zegt:”Vrouw zie uw zoon, zoon zie uw moeder”.

 

De tentoonstelling laat een prachtig overzicht zien van de diversiteit in het oeuvre van Ludie Gootjes-Klamer. Er zijn schilderijen, werken van textiel, maar ook ruimtelijke kunstwerken. Centraal in haar oeuvre staat het leven dat God geeft, met zon- en schaduwkanten. Dit geeft Ludie zowel concreet als ook vanuit de verbeelding weer. Het werk is krachtig en kwetsbaar tegelijk, de betekenis is niet vastomlijnd en kan mee door de kijker  worden bepaald. Het jaarthema van de GH, ‘In beweging’, is inspiratie voor haar nieuwste serie kunstwerken. Ludie Gootjes-Klamer: “Beweging is naar buiten, of naar elkaar toe. Beweging kan ook naar boven, zoals in het werk ‘Opstanding’.”

Gerda Smelik

 

Gerda Smelik  

 

 

 

Pasen

 

 

 

Binnen de protestantse liturgie/eredienst is altijd meer aandacht geweest voor luisteren dan voor zien. Dat komt tot uiting in het feit dat beeldende kunst niet of nauwelijks een plek heeft in de liturgie, aldus Gerda Smelik. Voor de kunstenares was dit de motivatie om vier schilderijen te maken die als autonome kunstwerken kunnen fungeren, maar ook een plek in een kerkgebouw kunnen hebben.

Smelik koos ervoor om de hoofdmomenten uit het kerkelijk jaar in beelden weer te geven: advent, Kerst, veertigdagentijd en Pasen/Pinksteren. In de beelden wordt gebruik gemaakt van symboliek uit de christelijke kunsttraditie én van hedendaagse elementen. Omdat de beelden in een kerkzaal moeten kunnen hangen, is ervoor gekozen ze een groot formaat te geven, zodat ze goed zichtbaar zijn. Smelik: "Wanneer mensen mijn schilderijen van dichtbij gaan bekijken, ontstaat een meer individuele relatie met het werk. Allerlei details worden pas zichtbaar bij nadere beschouwing."

Anneke Goldsteen

 

                              www.annekegoldsteen.nl                                                             

 

 

 

 

Deze kikkers van Anneke Goldsteen hangen in C401 op de GH in Zwolle

 

 

 

 

De tentoonstelling van Anneke Goldsteen had als titel “Ik heb je bij je naam geroepen, je bent de mijne..” Jesaja 43:1. Het werk is gemaakt van keramiek of papier en toont verschillende aspecten zoals: kracht, kwetsbaarheid, vrolijkheid, aandacht en liefde voor de mens en de natuur.

“Ik hou ervan om  gelaagdheid in de huid te maken die verwijst naar een geschiedenis (krantenpapier als drager van alles wat er gebeurt) of een prachtige huid met kleur en structuur, die tegelijkertijd verbleekt, beschadigt en vervalt. Ik houd van natuurvormen die stukje bij beetje gegroeid zijn en een vormentaal hebben die ongekunsteld en natuurlijk is…”.

“De keramiekbeelden zijn geïnspireerd op vrouwen uit mijn leven. Ik ken ze in hun eigenheid en hun wel en wee. Voor mij zijn zij moderne heiligen die hun dagelijks leven met vallen en opstaan vieren en dragen”

 

Coby van der Stoep

Beweging is een kernbegrip voor me. Ik wil me ontwikkelen en heb ook mijn werkende leven lang anderen begeleid om zich te ontwikkelen, in onderwijs en in het vormingswerk en later als leidinggevende van een onderwijsorganisatie. Blijven leren tot de dood erop volgt. In beweging zijn en open staat voor nieuwe dingen en beseffen dat er veel wegen zijn die naar Rome leiden. Tijdens mijn werkende leven begon ik aan een cursus –keramische vormgeving-. Dat traject heb ik in 2011, na mijn pensioen, afgerond aan de Vrije Academie in Nunspeet met een certificaat.

Voor mij zijn woorden belangrijk maar ik kan me beter uiten in beelden, hoe geheimzinnig die soms ook voor mezelf zijn.

 

Bewegen betekent voor mij ook dat ik op reis ga, daadwerkelijk de wereld verken. Andere mensen en culturen en landschappen zien en verwonderd raken over Gods wereld. Reizen leert je veel. Thuiskomen is heerlijk. Ik ga graag op reis en ben graag thuis.

Ik zag dit treffend verwoord in een gedicht van Hans Dingemanse

THUISKOMEN HOUDT ONS GAANDE,

THUISBLIJVEN HOUDT ONS AF.

Thuis is ook mijn innerlijke huis met alle verworvenheden van een al lang leven. Boodschappen die ik meekreeg van mijn ouders; keuzen die ik heb gemaakt, zekerheden en angsten en alles wat dit aardse, hemelse en heilige leven met zich meebrengt.

Het huizenproject is klaar. Een ander thema dient zich aan.

 

 

Coby

Henrique van Putten

 

Henrique van Putten                                   www.henriquevanputten.nl                                                                 

 

  Ik maak beelden, meestal in textiel, tekeningen en animaties. Ook werk ik aan sculpturen in de openbare ruimte. Kenmerkend voor mijn werk is het verhalende en associatieve karakter en de opbouw uit figuratieve, kleurrijke beeldelementen. Dierfiguren staan hierin centraal.
Ik teken graag en begin bewust hier mee om een beeld te ontwikkelen. Voor mij is het van essentieel belang dat ik mijn werk opbouw en doorwerk. Ik hecht daar waarde aan omdat deze manier van werken passend is gebleken bij de thematiek die mij fascineert. Het maken verweeft zich met ideeën en tijd helpt om een idee in alle volheid te ontwikkelen en zichtbaar te maken.

Mijn inspiratie haal ik uit mijn geloof in God. In mijn werk beschrijf ik God als bron van hoop, liefde en leven en toon ik de manier hoe ik daar als mens mee probeer om te gaan. In mijn pogingen mij tot God te verhouden staat het menselijk tekort, 'La condition humaine', centraal: de mens is een beperkt wezen en wordt voornamelijk gedefinieerd door zijn of haar tekorten. De verschillende werken tonen verschillende aspecten van tekort: angst voor elkaar, de onmogelijkheid samen te zijn, de dood, eenzaamheid, met als gevolg machteloosheid. Hierdoor ontstaat er ambivalentie. De gelijktijdigheid van hoop en het onvermijdelijk falen.

In het maken van de werken vertaal ik deze ideeën naar fabels. Ik voer dieren of fantasiecreaties op die uitdrukking geven aan menselijke driften of hebbelijkheden. Het gebruik van deze dieren of fabelwezens geeft de oorspronkelijke zedenles iets vertederends en dragelijks. Mijn werk zou zo ook de functie hebben van een klassiek drama: het toont de mens zichzelf
in een spiegel, die de vorm heeft van de door mij gemaakte werken. Deze spiegel zou kunnen werken als loutering en uiteindelijk als troost.

Elizabeth de Vaal                                                                                                                  www.elizabethdevaal.nl

 

 

Uit de serie handen koos de GH het werk:  "de oudste zoon"  . Je ziet een zegenende hand boven een deel van een gezicht. Ook is een gedeelte van een witte manchet zichtbaar.

 

 

Ofschoon De Vaal (1950) voor het realiseren van haar werken, er niet voor terugschrikt om gebruik te maken van een grote verscheidenheid aan beeldende middelen, is Elizabeth de Vaal vooral schilder. Haar veelvormige oeuvre bestaat uit reeksen van werken over een bepaald onderwerp. Waren de thema’s paddenstoelen, handen, torso’s of voeten al geen traditioneel schilderkunstige motieven; het tot onderwerp nemen van banale voorwerpen uit de hedendaagse cultuur, als plastic emmers en auto’s, is nog minder voor de hand liggend.

De voor een ieder herkenbare en vanzelfsprekende dingen om ons heen vormen haar thema’s. Steeds opnieuw start zij vanuit de fascinatie voor een bepaald beeld. Het voorwerp van fascinatie wordt door haar gekneed net zolang tot het een vorm bereikt die nergens op lijkt, maar toch beschrijft hoe, naar haar gevoel, de boel in elkaar steekt. Daarbij haalt de kunstenaar de vorm uit de oorspronkelijke context en geeft er een nieuwe en persoonlijke betekenis aan. De kunstwerken van De Vaal zijn in alle gevallen origineel, in die zin dat zij een samenvoeging van elementen zijn die nooit eerder, of niet op die manier, een samenhang vormden.   

 

Voor een kunstproject in een kerk liet ze kussens borduren met Bijbel teksten of vragen. Ze onderzoekt de betekenis  van beelden en symbolen in haar werk.

 

 

 

 

Interview voor Refo 500

 

Bijbel, kunst en geloofsgesprekken

 

Ludie Gootjes-Klamer, docente beeldende kunst aan VIAA (voorheen Gereformeerde Hogeschool Zwolle) heeft ervaren, dat beeldende kunst veel mogelijkheden biedt voor verdiepende gesprekken over de Bijbel en geloven.

 

Ludie: ‘Het lezen in de Bijbel roept beelden op. De vroeg christelijke kerk gaf veel opdrachten aan kunstenaars om de verhalen uit de Bijbel te schilderen en in de Reformatietijd deden rijke burgers dat. Tegenwoordig is de “vrije” kunstenaar zelf opdrachtgever van zijn werk en de kijker is “vrij“ zijn eigen oordeel over het kunstwerk te geven.  Refo 500 herinnert ons aan de Beeldenstorm, die een rol heeft gespeeld in de afstand tussen kerk en kunstenaars. In de beeldende kunst is de Bijbel echter altijd een grote inspiratie bron gebleven.

 

Afstand

In het onderwijs is er vaak afstand is tussen het kunstwerk en de kijker. Door geloofsgesprekken te organiseren bij het kunstwerk kun je deze afstand overbruggen. Zo werkt het bij mijzelf soms ook. In Florence zag ik de schildering van Masaccio over de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs. Die zichtbare schrik, schuldgevoelens en schaamte van Adam en Eva! Dat schilderij raakte me: die grote schrik zit immers ook in mij.

 

 Het schilderij heeft me geïnspireerd om deze schrik ook zelf te verbeelden. Ik vind het waardevol om deze schaduwkant van het mens-zijn goed te leren kennen, omdat je van daaruit Gods redding en nabijheid als een enorm geschenk kunt ontvangen.

 

 

 

 

Weblog

Op basis van kunstwerken van christen-kunstenaars op de hogeschool houd ik een weblog bij. Je vindt er informatie over de relatie tussen kunst en geloof en een model voor geloofsgesprekken bij beeldende kunst. Alle kunstwerken van VIAA en achtergrondinformatie worden er geplaatst en we denken ook aan een boek. Als er partners van Refo500 zijn die belangstelling hebben voor een boek of een tentoonstelling, laten ze dan contact opnemen. Het zou mooi zijn als veel mensen ervaren hoe beelden inspiratie bieden voor geloofsgesprekken.”

 

Mijn kunstwerken zijn een uitingsvorm in beeldende taal van reflectie op de diepe waarde van mijn geloof in God, Schepper, onderhouder en “ziel”gever van leven.

 

Contact:
Ludie Gootjes-Klamer, l.gootjes@viaa.nl

Weblog: kunstengeloofsgesprekken.blogspot.nl