Eerbetoon aan een gewoon meisje.

 

Het begint zo geheimzinnig. Een engel komt op bezoek bij Maria en zegt: ”Ik groet je Maria. God heeft je uitgekozen. Hij zal bij je zijn.” Maria schrikt en vraagt zich af wat de engel bedoelt. De engel spreekt verder: ”God heeft jou uitgekozen voor iets moois. Je zult zwanger worden en een zoon krijgen. Je moet hem Jezus noemen. Door de kracht van de allerhoogste God zal je zwanger worden. Daarom zal jouw kind bij God horen en zal hij zoon van God genoemd worden. Maria luistert en zegt: “Ik wil God dienen. Laat er met mij gebeuren wat u zegt.” De engel gaat weg. Maria reist naar Elizabeth. Elizabeth zegent haar. “Jij bent gezegend, Maria. Want jij gelooft dat God doet wat de engel je vertelt”.

 

En dan zingt Maria haar lied.

 

Ik geef alle eer aan God.

Ik juich voor hem,

Hij is mijn redder.

Hij koos mij uit,

Mij, een heel gewoon meisje.

Nu zal iedereen over mij zeggen:

“Zij is gezegend.”

Want God , die machtig is en heilig,

heeft iets geweldigs met mij gedaan.

Aan mensen die naar hem luisteren,

geeft hij zijn liefde, nu en altijd.

 

God heeft zijn kracht laten zien:

Trotse mensen jaagt hij weg,

en koningen pakt hij hun macht af.

Maar gewone mensen maakt hij belangrijk.

Arme mensen geeft hij veel,

maar rijke mensen krijgen niets.

God is zijn liefde voor Israël niet vergeten.

Daarom helpt hij zijn volk.

Dat had hij al beloofd aan onze voorouders,

Aan Abraham en aan iedereen die na hem kwam.

 

Maria, een gewoon meisje dat als vrouw zo’n krachtig lied zingt. Vol vertrouwen. Dat bemoedigt mij en moedigt mij ook aan.

 

Dit schilderij is een eerbetoon aan Maria.

Een eerbetoon aan alle moeders.

Een eerbetoon aan gewone meisjes die vrouw worden.

Ik schilder Maria in een glanzende nachtelijke omgeving. Symbool voor zachte intimiteit. De nacht van de magische ster, de nacht van hemels licht en engelen zang, de nacht van geboorte.

“Toen het kind werd geboren wikkelde Maria het in een doek.” Ze legt het te slapen. Voedt en verzorgt hem. Zijn dat niet de werken van barmhartigheid?

Ik weef een kleed voor de kleine Jezus figuur en schilder dat mee in het schilderij. Terwijl ik daarmee bezig ben denk ik aan het aan een stuk geweven kleed van Jezus waarover gedobbeld wordt. Dat weet Maria nu nog niet. Dat ze daar zal staan bij het kruis. Hoe verweven is leven en dood.

Maria heeft het kind in haar handen. Ze koestert het.

Ze neemt haar ruimte in op het schilderij. Rustig en krachtig.

Zie haar.

 

Ludie Gootjes-Klamer

Woont in Zwolle en is naast beeldend kunstenaar Master of Education in Arts.