“Bevrijding”  Ludie Gootjes-Klamer  2000     acryl op doek   70 cm. x 70 cm.

 

 

Maria huilend bij het graf. Zoekend. Opeens die stem: “Maria.” Zijn stem roepend haar naam. Ze wil hem omarmen, voelen, vasthouden, meenemen. Zijn stem: “houd me niet vast. Ik ga omhoog naar mijn Vader die ook jullie Vader is. Ik ga naar mijn God , die ook jullie God is.” Joh. 20:17

Op het schilderij zie je een figuur. Een lichaam. Je ziet heupen, armen wijd uit gespreid alsof iemand wegvliegt. De figuur is niet geschilderd. Je ziet gewoon het witte doek. De figuur ontstaat door de geschilderde vlakken eromheen. Hem levensecht, lijfelijk schilderen dat wilde ik niet. Dat is hem vast willen houden op het doek.

Jezus is niet langer “echt” aanwezig. In Johannes 20:19 lees je  “opeens stond Jezus tussen hen in” en in vers 26 “opeens stond Jezus weer tussen hen in.” En in Lucas 24: 50 “Hij stak zijn armen uit en zegende hen. En terwijl hij dat deed, ging hij weg. God haalde hem naar de hemel”.

Ludie over vertelt over het schilderij: “Bevrijding”.

Hem zien gaan naar zijn Vader die ook mijn Vader is dat is prachtig, hoopvol en troostend. Zo wil ik hem eren en mijn hart openen voor zijn zegen. Wat een vreugdevolle gebeurtenis. Maar wat een heftig proces. Na zijn kruisdood, eerst de opstanding uit de dood. De bevrijding van de macht van de dood. Wat een krachtige verrijzenis.  Eerst het huilen van Maria. Wanhopig vanuit diepe ontreddering van haar ziel. Jezus die gestorven is. Het radeloze zoeken en daarna die afwijzing: “houd mij niet vast”. Nu terwijl hij weggaat krijgt ze zijn zegen. Kan Maria die ontvangen? Kan ze na de afwijzing, na het weggaan nu haar hart openen voor zijn zegen? En de belofte die we lezen in Handelingen 2:25 “David zegt daarover in de heilige boeken. Ik denk altijd aan God. Er kan mij niets gebeuren, want hij is dicht bij mij. Daarom ben ik blij. Ik juich en zing. Ik blijf op God vertrouwen, zelfs als ik sterf, want God zal mij terughalen uit de dood. Hij zal ervoor zorgen dat mijn lichaam bewaard blijft. God leert mij hoe ik moet leven. En maakt mij gelukkig, omdat hij dicht bij mij is.” ( Bijbel in gewone taal ).

Kijkend naar het schilderij kan ik met mijn ogen dwalen in het witte vlak. Wit geeft mij associaties met ruimte, lucht, oneindigheid, loutering, reinheid, onschuld, vergeving. Een figuur op deze manier schilderen maakt dat hij inderdaad weggaat. Deze figuur kun je niet aanraken, niet vasthouden. Toch is hij helemaal, nadrukkelijk en centraal aanwezig. Op deze manier kon ik vormgeven aan het verlangen van Maria. Ze wil Jezus vasthouden, omarmen, troosten, liefhebben. Maar hij is al weer weg. Ergens anders naartoe. Zijn plaats is groter.

Ludie Gootjes-Klamer

Woont in Zwolle en is naast beeldend kunstenaar Master Education in Arts.